#सहजोक्त.
माझा अद्वैत दोन-अडीच वर्षांचा असतानाचा किस्सा .
मी दुपारी शाळेत गेलेली ,शरद त्याच्या कामावर गेलेला. घरात आजी नि अद्वैत.
जेवणानंतर दुपारचा आराम करून दोघेही टिव्ही पहात बसायचे. मग आजी चहा करणार नि अद्वैतला बोर्नव्हिटा देणार. हे ठरलेलं . आमचं घर किरायाचं , तीन खोल्या सरळ एका लायनीत ,समोर व मागे गच्ची ,अशी रचना. त्या दिवशी आजीने नेहमी प्रमाणे समोरचे दार बंद केले नि अद्वैतला घेऊन स्वयंपाक घरात गेल्या. त्याला बोर्नव्हिटा पाजला , स्वत: चहा पिला; मग त्या कपबश्या-भांडी धुवायला मागच्या गॅलरीत गेल्या.इकडे स्वयंपाक घरात बसलेल्या लहानग्या अद्वैतच्या डोक्यात खट्याळपणा आला.त्याने मागच्या गॅलरीत उघडणारे स्वयंपाकघराचे दार आतून लाऊन घेतले.
आजीला कळले नाही. काम करून त्या वळल्या बघतात तर अद्वैतने आतून कडी लावलेली.
त्या घाबरून गेल्या.त्या "अद्वैत ,दार उघड",असं जोरजोरात म्हणू लागल्या. आजी घाबरलीय ,अोरडतेय हे बघून अद्वैतला मजा वाटू लागली. तो आतमध्ये जोरजोरात हसत होता. आजीला काळजी वाटू लागली कारण आत छोटा अद्वैत अडकलाय ,त्याला कडी लावता येत होती पण उघता येत नव्हती.इकडे अद्वैतला वाटत होतं ,"मी अाजीला कोंडलं ".आजी अोरडतेय त्याचं गांभीर्य याला नव्हतं ,ह्याला गंमत वाटत होती.
बराच वेळ झाला .आजी अोरडलतेय आजूबाजूला सगळे कामावर गेलेले. आमची मागची गॅलरी तशी स्वतंत्र ,कुठून उतरणं शक्य नव्हतं .आजीसाठी तर रडकुंडीचीच वेळ होती.शेवटी माझा बारावीत शिकत असलेला चुलतभाऊ अोरडण्याचा आवाज ऐकून मागच्या पाईपला धरून वर चढला .खिडकीतून अद्वैतशी बोलू लागला ,"अद्वैत ,दार उघड".
तर हा मामाला हासत हासत सांगू लागला ,"मामा ,मी आजीला कोंडलय तर आजी बघ कशी रडतेय !"शेवटी पियुष(माझा भाऊ) ने अवजारे आणली व बाहेरून कडी कापली. दार उघडले. दुपारी दोन तासापासून सुरू असलेला गोंधळ संपला. आजीला काही सुचत नव्हतं .पियुषने परिस्थिती नीट हातळली. संध्याकाळी मी आली. हा पठ्ठ्या धाव्वत येऊन मला बिलगला. हसून ,"मी आजीची गंमत केली" असं सांगू लागला. आजी अजून सावरली नव्हतीच.
शेवटी त्याला मांडीवर घेतलं ,लाड केला मग कलाकलाने समजावून सांगितले .मग त्याला कळले.
हा किस्सा तर लहान मुलं ,त्याचे छोटे आकलन नि त्यानुसार वर्तन यावरचा आहे.पण व्यवहारातही अशी अनेक (वयाने) मोठी नि आपल्याच समजूतीने स्वत:ला कोंडून घेणारी तरी "मी दुस-याची अडवणूक केलीय " असं समजणारी अनेक आढळतात . होय ना!
©डॉ. प्रज्ञा देशपांडे.
नागपूर.
माझा अद्वैत दोन-अडीच वर्षांचा असतानाचा किस्सा .
मी दुपारी शाळेत गेलेली ,शरद त्याच्या कामावर गेलेला. घरात आजी नि अद्वैत.
जेवणानंतर दुपारचा आराम करून दोघेही टिव्ही पहात बसायचे. मग आजी चहा करणार नि अद्वैतला बोर्नव्हिटा देणार. हे ठरलेलं . आमचं घर किरायाचं , तीन खोल्या सरळ एका लायनीत ,समोर व मागे गच्ची ,अशी रचना. त्या दिवशी आजीने नेहमी प्रमाणे समोरचे दार बंद केले नि अद्वैतला घेऊन स्वयंपाक घरात गेल्या. त्याला बोर्नव्हिटा पाजला , स्वत: चहा पिला; मग त्या कपबश्या-भांडी धुवायला मागच्या गॅलरीत गेल्या.इकडे स्वयंपाक घरात बसलेल्या लहानग्या अद्वैतच्या डोक्यात खट्याळपणा आला.त्याने मागच्या गॅलरीत उघडणारे स्वयंपाकघराचे दार आतून लाऊन घेतले.
आजीला कळले नाही. काम करून त्या वळल्या बघतात तर अद्वैतने आतून कडी लावलेली.
त्या घाबरून गेल्या.त्या "अद्वैत ,दार उघड",असं जोरजोरात म्हणू लागल्या. आजी घाबरलीय ,अोरडतेय हे बघून अद्वैतला मजा वाटू लागली. तो आतमध्ये जोरजोरात हसत होता. आजीला काळजी वाटू लागली कारण आत छोटा अद्वैत अडकलाय ,त्याला कडी लावता येत होती पण उघता येत नव्हती.इकडे अद्वैतला वाटत होतं ,"मी अाजीला कोंडलं ".आजी अोरडतेय त्याचं गांभीर्य याला नव्हतं ,ह्याला गंमत वाटत होती.
बराच वेळ झाला .आजी अोरडलतेय आजूबाजूला सगळे कामावर गेलेले. आमची मागची गॅलरी तशी स्वतंत्र ,कुठून उतरणं शक्य नव्हतं .आजीसाठी तर रडकुंडीचीच वेळ होती.शेवटी माझा बारावीत शिकत असलेला चुलतभाऊ अोरडण्याचा आवाज ऐकून मागच्या पाईपला धरून वर चढला .खिडकीतून अद्वैतशी बोलू लागला ,"अद्वैत ,दार उघड".
तर हा मामाला हासत हासत सांगू लागला ,"मामा ,मी आजीला कोंडलय तर आजी बघ कशी रडतेय !"शेवटी पियुष(माझा भाऊ) ने अवजारे आणली व बाहेरून कडी कापली. दार उघडले. दुपारी दोन तासापासून सुरू असलेला गोंधळ संपला. आजीला काही सुचत नव्हतं .पियुषने परिस्थिती नीट हातळली. संध्याकाळी मी आली. हा पठ्ठ्या धाव्वत येऊन मला बिलगला. हसून ,"मी आजीची गंमत केली" असं सांगू लागला. आजी अजून सावरली नव्हतीच.
शेवटी त्याला मांडीवर घेतलं ,लाड केला मग कलाकलाने समजावून सांगितले .मग त्याला कळले.
हा किस्सा तर लहान मुलं ,त्याचे छोटे आकलन नि त्यानुसार वर्तन यावरचा आहे.पण व्यवहारातही अशी अनेक (वयाने) मोठी नि आपल्याच समजूतीने स्वत:ला कोंडून घेणारी तरी "मी दुस-याची अडवणूक केलीय " असं समजणारी अनेक आढळतात . होय ना!
©डॉ. प्रज्ञा देशपांडे.
नागपूर.
No comments:
Post a Comment