#सहजोक्त.

#कविता.
क्षणा क्षणाचे हे जीवन ,कणा कणाने जगावे ।
मणामणाच्या दडपणाने मरणा आधी कां मरावे ।।
मानते जगणे नाही सोपे ,जागोजागी येथे धोके ।
सुखांशाच्या प्रतीक्षेचे शोधत जाणे नुसते मोके ।।
आजवर जे घडून गेले ,कशास गुंता पुन्हा तेथे ।
परतून येते न ते कधीही ,मनोरंजनी व्यर्थ स्मरते ।।
हवे हवेसे किंवा नकुसे ,अनुभव मर्मांकित वा हृद्य ।
पुनरपि वांछा कितीही तुम्ही,पुन: प्रत्ययाशक्य सद्य।
घडून गेले भूत जाहले ,भावी स्वप्न,म्हणूनि अप्रत्यक्ष।
वर्तमान जे आज या क्षणी, उपभोगावे मना तू दक्ष ।
आयुष्याचे सात रंग हे भले असो वा बुरे तरीही।
अंतरंगुनी मनापासूनी टिपून घ्यावे रीत खरी ।।
© डॅा प्रज्ञा देशपांडे