सहजोक्त. कविता

असेच सौख्य नांदू दे 

 असेन  मी जरी नसेन मी ॥ध्रु॥

नको तडाखा उन्हचा 

असो ही सावली सदा 

स्नेह शिरवा पावसाचा

तृप्तसा अलवार साचा ॥१॥

 ही फुले उमललेली

बहरल्या वृक्षवेली

दिनरात असावी अशी

समृद्ध सोज्वळ सन्निधी ॥२॥

सुसंगतीचे सुख हे

सर्वदा तुज लाभू दे

सर्व सुखाचे हो घडे

चरणी तुझ्या अर्पू दे॥३॥

भोवती राशी सुखाच्या

नित्य बरसो रे तुझ्या

निमिष तरी विरहाचा 

व्याकळावा तूझ्या मना॥૪॥

परिपूर्त असूनि क्षण असा

 एक अवघा तो असावा

 ज्यामुळे आयुष्य सारे

 मज विना व्यर्थ व्हावे ॥५॥

  

 ©डॉ. प्रज्ञा देशपांडे.