जीवनम् ।(संस्कृत कविता)

जीवनम् ।(संस्कृत कविता)

जीवनं जीवनं,जीवनं हि तदा
त्वं मयाहं त्वया सहितं नु सदा ॥

जीवितं जीवितं जीवनं त्वया विना
कथं तु जीविता इयं वंचना साहना ॥

त्वया सह क्षणैकं मे संजीवनमिव सदा
फुल्लतरलचित्तरङ्गैर्व्यापृतं मन: सर्वदा ॥

वरं वनं सह त्वया  विना काननं  हि गृहम्
आवृता परिवृता सदा त्वयास्म्यहम् ॥

सदैव सङ्गतो भव सदानुरक्तो मयि
जीवनमिदं मम समर्पितं मया त्वयि ॥

©डॉ. प्रज्ञा देशपांडे.

काल एके ठिकाणी "अमराठीकाव्यस्पर्धेत"ही माझी रचना पाठवली. प्रथमक्रमांक आला.
संस्कृत ,भाषा आहे .त्यामुळे सगळ्या भावना तिच्यातून व्यक्त करता येतात.
अतिशय नियमबद्धभाषा असूनही नवनिर्मिती शक्य आहे.
इतर भारतीयभाषांप्रमाणेच लक्षपूर्वक वाचले तर अर्थ कळतो.
तरीही कवितेचा सारांश असा
(१)जेव्हा तू माझ्य़ा व मी तुझ्या सोबत असू तेव्हाच जीवन खरे जीवन असेल.

(२)तुझ्याशिवाय जे जगले ती वंचना नि सहनाशक्ति होती

(३)तुझ्यासह एक क्षण नवसंजीवक असून मन प्रफुल्लित-तरल-प्रसन्न करणारा असतो.

(૪)तुझ्यासह वनवास सुखाचा तुझ्याविना घर जणु वनवासच.

(५)माझ्यावर अनुरक्त तू नेहमी सोबत रहा .माझे जीवन तुला समर्पित आहे.

संस्कृतमध्येही रचना/ निर्मिती होते. भाषा ,कोणतीही असो गोडच असते. मग जुनी म्हणून हिला कां सोडा ?? म्हणून कविता रचली.
 🙏🏼