पुनश्च हरि अोम् .

२२.२.२०१७
पुनश्च हरि अोम् .......
आज दोन महिन्यांनंतर कॉलेजात जाणर.
बारावीचे विद्यार्थी वाट बघतायत.
त्यांच्या  मराठी-संस्कृतच्या मौखिकपरीक्षा घ्यायच्या आहेत.
 दोनदशकांपासून सतत कार्यरत असलेली मी अचानक अपघातग्रस्त होऊन घरी बसली,दोन महिने. वाटलं होतं कसे जातील दोन महिने?बोअर होईल? क्रियाप्रवणता जाईल? स्थानबद्धता येईल?......

  पण देवाच्या कृपेने असे काही झाले नाही.
या दोन महिन्यात खूप काय काय झाले. खूप छान छान गोष्टी झाल्या. सगळ्या बाबी "काम-काळ-वेगाच्या" मापाने मोजणारी मी सामान्य व्यक्ती.काळाचे अनंतत्व समजू लागले. "जे जे उत्तम-उदात्त-मंगल आहे तेच माझ्यापर्यंत येते" याची जिवंत प्रचिती घेतली या दिवसात.

अनेक रखडलेली कामे मार्गी लागली. तीन वर्षांपासून विसरणीत गेलेला मोठाप्रकल्प आता पारच विसरावा लागेल असे वाटत असतांना चक्क चमत्कार झाला.नि घरी बसल्या बसल्या त्यावर काम करतेय ,नि तो पुढील तीन-चार महिन्यात पूर्ण होईल अशी खात्री झाली.दोन रखडलेली पुस्तके प्रकाशनाच्या वाटेवर आहेत. अनेक वर्षांपासून आंंतरिक इच्छा आहे "वेगळं" काही पुस्तक लिहिण्याची. कच्चा आराखडा तयार आहे. ते ही लवकरच मार्गी लागतय. आजवर आठ पुस्तके प्रकाशित झालीय.
बघू काय काय होईल ते.
इतक्या दिवसांत हे नक्की जाणलय.."निमित्त मापासि बैसविलो आम्ही ,बोलविता धनी वेगळाची" .हे आतून जाणवलं की ' त्याची इच्छा असेल तर घरबसल्या सारं सुरळीत होतं'.

माझीच एक रचना इथे देतय.....

आता मला उमगे सख्या की
माझ्या सवे तू असतोस ना!!!१।।

श्वासात,ध्यासात,हृदयात,प्राणात
वसूनी सदा असतोस ना !।२।।

मी जात येथे सदा संगतीने
सहचरा सम असतोस ना॥३।।

मी पाही जेथे तिथे तूच दिसशी
सर्वत्र तू वसतोस ना।।४।।

जे रूपसौंदर्य हे लाभलेले
तू मांगल्यरूपी असतोस ना।।५।।

मी गंध जे घेई प्राणापनाने
प्राणस्वरूपी असतोस ना।।६।।

मी अक्षराते वदे वाणीमात्रे
गिरा बोलवीता असतोस ना!।७।।

जिथे माझी जाई सदा वासना रे
अस्तित्व तूझे तेथ असतेच ना ।।८।।

मी भोग आणि उपभोग घेते
तया भोगवीता तू असतोस ना।।९।।

माझ्यांतरंगी नि बाह्यांगरूपी
व्यापून सर्वत्र असतोस ना।।१०।।

जे पंचप्राणा किंवा पंचकोशी
चिदानंदरूपी असतोस ना?।११।।

हे ईश्वरा,परमेश्वरा,सर्वेश्वरा
तू,मी नश्वरा,असतोस ना।।१२।।

लहानपणापासून नेहमीच जाणवायचे
पण या "विपश्यनाकाळात" प्रत्यक्ष अनुभवतेय
की "मी"एकटी नाही,सतत "तो" आहेच पाठीशी-सोबत.

म्हणून पुनश्च हरिअोम्........

©डॉ.प्रज्ञा देशपांडे.