सहजोक्त.

#चाफा
चम्पक , चम्पा , चाफा अशा नावांनी प्रसिद्ध असलेला चाफा , देवाचे एक आवडते फुल आहे.
माहेरी अंगणात दोन चाफ्याची झाडं होती. पिवळट पांढरा चाफ़्याचं मोठं झाड न् गुलाबीसर लाल चाफ्याचे लहान झाड होते. लहानपणी आम्ही पांढ-या चाफ्याच्या झाडावर चढायचो. चढून  खाली उडी मारणे हा आमचा खेळ होता.आजी रागवायची , कारण चाफ्याचे झाड मजबूत नसते. पण आम्ही खेळायचोच .
या दोन्ही झाडांचेही वैशिष्ट्य म्हणजे याला जेव्हाही फुलं यायची तेव्हा याची पानं नसायची. " निष्पर्ण होऊनी फुले सन्यस्त चाफा" अशी अवस्था असायची झाडाची. उंच वाढलेले झाड न् त्यावर विपुल पुष्पसंभार. या फुलांचा सुगंध सौम्य न् मनमोहक असतो. जसं जसं उन्ह पसरतं तसं फुलांचा सडा पडायचा अंगणात. ताजी फुलं देवाला वहायला आजीला द्यायचे. फुलांच्या माळा , हार करून देवाला भूषवायचे. मग तुरळक पडलेल्या फुलांच्या अंगठ्या बनवायच्या न् हातात घालून मिरवायचं असा खेळ असायचा.
ही लाल चाफ्याची  फुले कपाटात ठेवली की झुरळ जमत नाहीत असं सांगायचे . मग फुलं गोळा करून झुरळप्रवण भागात ठेवण्याचा उद्योग व्हायचा.
चाफ्याच्या फुलांमध्ये न् पानांमध्येही वैविध्य असते , हे शाळेतील मैत्रिणींमुळे कळाले. तेव्हा फुलांच्या माळा वर्गातील सरस्वतीच्या फोटोसाठी न् गजरे बाईंसाठी आणण्याची फॅशन होती. 
पांढरे स्वच्छ , मोठ्या न् विलग पाकळीचा चाफा , घट्ट पाकळीचा चाफा , लाल चुटूक चाफा , मध्ये पिवळा न् बाजूला लाल चाफा असे प्रकार तेव्हा सहज दिसायचे.
मोठं झाल्यावर सोनचाफा असतो हे कळाले.
असा हा चाफा सध्या बहरला आहे.
©डॉ. प्रज्ञा देशपांडे.