सहजोक्त.

#चित्रकविता
*स्त्रीभ्रूणाचे बीज*

अोसाड माळरानी,
 शुष्क धरा उललेली
  दगडी कपारित,
   बीज पडले कधी तरी
नाही ऊब ना माया
निसर्गाची हो करणी
जीव बिजाने धरला,
 कोणाच्या नसे गावी ॥१॥
बीज अंकुरले अहा ,
इवलीशी पाती पहा
कोवळा जीव तान्हा
 सुकुमार कोमलसा
किती छोटीशी नाजूक
त्याची इवलीशी काया 
कसं पेलावे आव्हान
 दुष्ट जगाचे या सा-या ?॥२॥
वरी टणक जमीन
आणि मोठाला हा धोंडा
कसा साहवे हा भार
अंकुराचा जीव तान्हा
 विपरित परिस्थिती ,
 विरोधी हा उन्हवारा
 देवा कसा तुझा न्याय ,
  कां बा घेतो रे परीक्षा ?॥३॥
 अहो आश्चर्य जाहले !
 अंकुरे दगड भेदिले
 कठोरत्व दगडाचे
 न् कोमलपण अंकुराचे
 स्वभावाला न च त्यागिले ,
  तरी जीवनी जिंकले
  दगडाला भेदूनिया
  बीज-अंकुर टरारले ॥૪॥
बीजासम स्त्रीभ्रूण
माते उदरी अंकुरते
नकुशीच्या पोटी बघा
 नकुशीच चाहूलते
जरी जग तिचे वैरी
जन्माच्याही आधी होते
दोन्ही घरा उजळून
क्षमाशील धरणी होते ॥५॥
© *डॉ.प्रज्ञा देशपांडे*.
नागपूर