#सहजोक्त.

एक दिवस कोरोना सा-या जगावर रुसला ।
म्हणे कां उगाच बागुलबुवा तुम्ही मला केला ?
चायनीज माल कधी टिकाऊ असत नाही।
आता पर्यंत अनेकदा सिद्ध केलय , नाही ?
मी काही यमाचा होलसेलर दूत नाही ।
आलो उगा घाबरवायला मला कामं नाही ।
वेगवान चालत्या गाडीला बघा मी खिळ घातली।
जगाच्या विकासचक्राची गती मी थांबवली ।
तुम्ही सगळ्यांनी माझ्या नावानी  व्यापार केला भीतीचा ।
असले नसले सारे प्रयोग खपवताय नावे माझ्या ।
 सुखी कितीतरी जंतू न् विषाणु मानवी देहात नांदतात ।
मग माझ्याच छोट्या अस्तित्वाचा किती बवाल करतात ?
विविध रोगांनी पोखरलेल्या शरीरात मी जातो ।
त्याच्या लवकर मुक्तीसाठी मीच कारण ठरतो ।
कँसर , टिबी , हार्टप्रॉब्लेम आणि  वार्धक्यरोग ।
किडनी  ,डायबेटिस , बिपी आदी इतर गुप्त रोग ॥
कावळा बसायला न् फांदी तुटायला एकच पडली गाठ।
तसेच माझ्या प्रवेशाचे निमित्त झाले अफाट ॥

व्यायाम , शुचिता , शिस्त, नियम सारे धु-यावर बसवले ।
जीर्ण रोगी शरीर गेले, बिल माझ्या नावे फ़ाडले ।
 निसर्गावर कुरघोडी करण्यात अख्खी हयात गेली ।
 समस्त मानवांनी पहा  दुनिया वेठीस धरली ॥
 आलो मी , गाजलो मी , जरी नाही पूर्ण कळलो ।
हाव सोडा,  निसर्गाकडे वळा न्  सुधरा रे मानवांनो ॥
©डॉ. प्रज्ञा देशपांडे.