#सहजोक्त.

वेगवेगळ्या स्वभावांचे लोक जगात आहेत
म्हणूनच जग जगत  आहे , नाहीतर साचेबद्धच असते ना !

 मी स्वीकारतेही मनापासून
ज्याचे त्याचे वेगळेपण.
जपते ज्याचे त्याचे अस्तित्व त्याच्या त्याच्या परी.

बघून जवळच्यांचे वागणे , क्वचित निराशा येते मनात    .
वेगळेपण  स्वीकरणं तर दूर त्यांच्यासारखं करण्याचा घाट .

मी माझ्यासारखी न रहाता मिसळून जावी त्यांच्यात .
असेच अखंड प्रयत्न सुरूच असतात दिनरात .

जरा त्यांना समजावून घेत वागले मनासारखे त्यांच्या
की लगेच कौतुकाने , थोपटतात पाठीला   स्वतःच स्वतःच्या.

'बघ कसं वागवतो आम्ही छान ',
 लादतात स्व-अपेक्षा कुरवाळत स्वतःचा अभिमान .

आश्चर्यच वाटतं मग त्यांच्या अशा वागण्याचं ,
खुमखुमी जपत सगळ्यांना एकाच मर्जीने वागविण्याचं .

स्वतःवर संतुष्ट नसलेले  व दुस-याला समजतात साधन 
 विविधतेत भर टाकण्याचे ठरतात आधान .

 आत्मविश्वासहीन हे लोकं साशंक स्वतःवरही
दुस-याच्या सच्चेपणावर विश्वास कसा बाळगतील  ?

 उणे शोधणारे अतृप्त जीव सतत, असमर्थ परिपूर्ण संचासही ठरतात  .

कळतं  त्यांना की दोष आहे स्वतःत  ,
कबुलीचे प्राजळ धैर्यच नसते त्यांच्यात.

'आम्ही असेच' याचेही भूषण बाळगतात काही जण.
तर दुस-यावरच खापर फोडतात काही जण.

 'या पार या त्या पार ' हीच गतानुगतिक सवय .
मोडायची हिंमत  नसते त्यांच्या मनात .

तत्वतः विभिन्नता मानणे न् व्यवहारात  जपणे ,
यात   अंतर आहे जमीन अस्मानाचे .

अशांसह जगताना असते खरी कसोटी  आपल्याच तत्वाची न् आपल्याच जगण्याची .

 विभिन्नतेसह जगताना पडझडच होणार
 जिवंत चैतन्यांश आपण यातूनही निखरून बहरणार .
 यातूनही निखरून बहरणार .
 ©डॉ. प्रज्ञा देशपांडे.