#सहजोक्त.

#सकाळची पुण्यकमाई !😊
माझ्या घरासमोर कॉलोनीचा रस्ता आहे न् रस्त्यापलीकडे वॉकिंग ट्रॅक नि ट्रॅकच्या पार मैदान.
लॉकडाऊनमुळे मी घरासमोरच्या ट्रॅकवर  सकाळी फिरते.
 घराच्या प्रवेशदारावर कमान आहे न् कमानीवर एका बाजूने वेल्या मोगरा तर दुसरी कडून दुहेरी-जुई असे वेल आहेत. सध्या मोगरा बहरलाय. (लॉकडाऊन दुसरा बहार!) मोग-याचा वेल जरासा कमानीतून उतरला आहे. सध्या फुलावर असल्याने कटिंगही शक्य नाही. खाली अोघळणा-या वेलींवरही फुले लगडतात.

आज एक गंमतच झाली. चांगल्या कपड्यातील मध्यमवयीन टापटिप मॅड्डम  आमच्या दाराशी उभ्या राहून वेलीला खाली अोढून फूले तोडत होत्या. (अशा प्रकारे फुले तोडण्याला आमच्याकडे फूलं बुरणे म्हणतात!)  मी समोरच रस्त्यापलीकडून ट्रॅकवरून पहात होती.
हाताला घड्याळ  , कानाला ईअरफोन ,खांद्यावर  छोट्या पर्समध्ये लटकलेला  मोबाईल न् या ताई फुले तोडत होत्या. स्वाभाविक मी घराच्या दिशेने चालू लागली. त्या बाईंना मीही त्यांच्याच जमातीतील एक वाटून प्रभात-संवाद घडला .😀
ती = फुलं , देवाला लागतात ना , म्हणून नेतेय.
मी = होय कां ? आमच्याकडेही देव आहे.
ती = इकडले नका घेऊ मीच घेणार ते , तुम्ही त्या बाजूचे अोढा ...
मी = अहो हे घर माझंच आहे.
ती.= मग तुम्हाला बाहेच्या फुलांचं काय करायचंय ? आतले पुरे होतात की .
मी= ??!!! 🙄
ती= देवाला फुलं दिली तर पुण्यच मिळेल ना तुम्हाला.
मी= असं कां !
ती = जरा मन मोठं ठेवावं हो माणसानी !
तुमच्या घरी आहे तर आमच्याही घरी देवच आहे ना !
मी = 🙏 धन्यवाद . पुण्य मिळवून दिल्या बद्दल.

मला कौतुक वाटते या फुलचोर न् पुण्यदायक मंडळींचे. झाडं तुमची , वर्षभर तुम्ही निगा राखा न् अशाना संधी द्या , ती झाडांना वाकवतील , अोरबाडतील , फुले चोरतील तरी मन मोठं करून  पुण्य कमवा. 
किती कमाल आहे ना ?
©डॉ. प्रज्ञा देशपांडे.